Gdyby streścić ten rekolekcyjny tydzień w kilku punktach, to byłyby one takie:
1/ Jak naśladować Jezusa w codzienności?
Odpowiedzią były nie tylko wskazania Tomasza à Kempis, ale słuchanie Słowa Bożego, adoracja, modlitwa, przykład życia błogosławionej Doroty
Jesteśmy Wspólnotą w przebudowie – cały przyszły rok to czas na wprowadzenie reform. A każdą reformę trzeba zacząć od siebie. I o tym były właśnie te rekolekcje. W ich centrum znalazła się Eucharystia, bo wszystko zaczyna się od Chrystusa, to ON powinien stać się prawdziwie fundamentem mojego życia. Zastanawialiśmy się, jaką glebą jesteśmy, jaka jest głębia naszego serca, czy więcej jest we mnie wyobraźni czy woli, czy jestem człowiekiem wieczności, czy odpowiadam na łaskę dziś, teraz, tu.
Tym większa była radość, że wszyscy odnowiliśmy Przymierze, naprawdę stawiając Jezusa w centrum swojego życia.
Rekolekcje się skończyły – czas na reformę życia, na konkrety miłości w działaniu, to one weryfikują prawdę każdej reformy.
„Idź, odbuduj mój kościół” – to wezwanie do świętego Franciszka stało się hasłem naszych rekolekcji wakacyjnych. Moją odpowiedzią na to wszystko, co dzieje się na świecie, w samym kościele ma być Chrystoterapia – skupienie się na Jezusie, On ma być punktem odniesienia we wszystkim. Franciszek zbudował fizycznie kościół, my mamy budować się wewnętrznie, nawracać poprzez świadectwo życia. Mamy być jak Franciszek – narzędziem w rękach Boga.
Jesteśmy Wspólnotą Przymierza "Święta Rodzina", wyrosłą z Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej.
Żyjąc darem Chrztu w Duchu Świętym, odczytaliśmy powołanie ze strony Boga, do życia z naszymi braćmi i siostrami we wspólnocie Przymierza, w duchu ośmiu Błogosławieństw.
Święta siostra Faustyna, błogosławiony ksiądz Michał Sopoćko i błogosławiony biskup Teofilius Matulionis – to oni patronowali nam na tegorocznych rekolekcjach wspólnotowych, które odbyliśmy w Wilnie.
Byliśmy także w odwiedzinach u Matki Bożej Ostrobramskiej, a mieszkaliśmy w wyższym seminarium duchownym św. Józefa - a więc Święta Rodzina była blisko.
Po raz kolejny spędziliśmy wspaniałe rekolekcje 29 lipca – 5 sierpnia 2018 w Studziannej w Sanktuarium Świętej Rodziny. Tym razem temat rekolekcji brzmiał „W szkole Ducha Świętego”. Słuchaliśmy nagrań Marii Vadii, czytaliśmy niewielką książeczkę św. Serafina Sarowskiego, pt. „Ogień Ducha Świętego”. W modlitwie prowadzili nas ksiądz Krzysztof i siostra Ania.
Punktem wyjścia tegorocznych rekolekcji była nieduża książka, pt.„Rekolekcje całej rodziny” Ludwika Mycielskiego. To ona zainspirowała księdza Krzysztofa do podjęcia tematu miłości wzajemnej, która urzeczywistnia się w konkretnych, małych rzeczach. Taką miłością żyli pierwsi chrześcijanie i tym przyciągali innych do siebie.
„Jak 12-stu apostołów Jezus wezwał nas, aby w bardzo konkretny sposób wypowiadać Mu swoją miłość. Nie robimy przy tym żadnych wielkich rzeczy, nieustannie przywołujemy Ducha Świętego, zmagamy się, żeby głosić prawdziwie, z odwagą, wiernością Chrystusowi Jego Ewangelię, kerygmat, słuchamy Ducha Świętego, aby służyć z pokorą tym, którzy są spragnieni Jezusa. Nie ma dla nas innej definicji jak służba.
Wzorem dla nas jest Święta Rodzina i droga błogosławieństw: konkretny wzór Józefa, konkretny wzór Maryi i konkretna droga.
To właśnie święty Józef był patronem naszych rekolekcji wakacyjnych 1 – 7 sierpnia 2016 w Sanktuarium Świętej Rodziny w Studziannie. Rok temu zawierzyliśmy się Maryi, teraz uczyliśmy się, aby ze wszystkim iść do Józefa właśnie – „Ite ad Joseph”. Przeszliśmy więc drogę od miłości i wiary Maryi do owoców wiary Józefa.
To były rekolekcje Maryjne - oddawaliśmy Matce Bożej po kolei całe nasze życie, począwszy od naszych korzeni, poprzez teraźniejszość, sprawy, w których mówimy Bogu „nie”, małżeństwo, relacje z innymi, ewangelizację. Otuleni Jej płaszczem, z miłością i ufnością podawaliśmy Jej dłoń, aby prowadziła nas do Swego Syna, uczyła służenia sobie nawzajem, poznawania sercem, bycia człowiekiem uwielbienia.
to było hasło przewodnie rekolekcji wakacyjnych w dniach 27 lipca – 3 sierpnia 2014 r. Spędziliśmy je w pięknym sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej, gdzie przed cudownym obrazem w codziennej modlitwie poddawaliśmy się kierownictwu Ducha Świętego i otwieraliśmy się na jego tchnienia.